Τα τρόλεϊ της Αθήνας, οι ηλεκτρικές υποσχέσεις και τα ερωτήματα που μένουν ανοιχτά.

Η ΔΑΚΕ ΗΛΠΑΠ είναι και επίσημα ο "νεκροθάφτης" των τρόλεϊ. 

Η πρόσφατη τοποθέτηση του αναπληρωτή υπουργού Μεταφορών Κωνσταντίνου Κυρανάκη στο Real FM σχετικά με την κατάργηση των τρόλεϊ στην Αθήνα ξανάνοιξε μια συζήτηση που φαίνεται να έχει αποφασιστεί ερήμην των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες.

Σύμφωνα με δηλώσεις και δημοσιεύματα (Καθημερινή, Car & Driver, Newsbomb), ο σχεδιασμός προβλέπει σταδιακή αντικατάσταση των τρόλεϊ με ηλεκτρικά λεωφορεία, σε δύο φάσεις: πρώτα το ξήλωμα των καλωδίων και στη συνέχεια η προμήθεια νέου στόλου. Η επίσημη αιτιολογία είναι το υψηλό λειτουργικό κόστος των τρόλεϊ — «υπερδιπλάσιο σε σχέση με τα ηλεκτρικά λεωφορεία», όπως είπε ο ίδιος ο υπουργός.

Ωστόσο, η χρονική συγκυρία προκαλεί ερωτήματα. Οι δηλώσεις ήρθαν λίγες μόλις ημέρες μετά τις εκλογές στην Ένωση Εργαζομένων ΗΛΠΑΠ, όπου η παράταξη ΔΑΚΕ ενισχύθηκε. Η σύμπτωση αυτή δεν περνά απαρατήρητη από όσους γνωρίζουν τα παρασκήνια των συγκοινωνιών και τη στενή σχέση πολιτικών και συνδικαλιστικών ισορροπιών.

Κι όμως, την ίδια ώρα που οι δηλώσεις αυτές πέφτουν σαν κεραυνός, κάποιοι μέσα στα σωματεία — ο πρόεδρος και μερικά «παλικάρια» που δουλεύουν στον Πειραιά — φαίνεται να παίζουν ένα περίεργο παιχνίδι.

Ένα κρυφτό ανάμεσα στη διοίκηση, την κυβέρνηση και τη βάση των εργαζομένων. Περνούν σιγά-σιγά στους οδηγούς την άποψη πως «έτσι κι αλλιώς, η κατάργηση είναι δεδομένη». Μια προετοιμασία ψυχολογική, να το δεχτούμε σαν κάτι φυσιολογικό.

Μα τίποτα δεν είναι φυσιολογικό όταν διαλύεται ένας φορέας με οκτώ δεκαετίες ιστορίας.

Τίποτα δεν είναι φυσιολογικό όταν η απόφαση παίρνεται χωρίς να προηγηθεί διάλογος με αυτούς που ζουν καθημερινά τα τρόλλεϊ. Και τίποτα δεν είναι φυσιολογικό όταν μας παρουσιάζουν την κατάργηση ενός ηλεκτρικού μέσου ως «οικολογική πρόοδο».

Κανείς φυσικά δεν μπορεί να αποδείξει ότι υπήρξε συνεννόηση, όμως η συγκυρία δίνει τροφή σε σενάρια που δυσκολεύουν την εμπιστοσύνη των πολιτών.

Η συζήτηση για το μέλλον των τρόλλεϊ της Αθήνας έχει φουντώσει ξανά μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Μεταφορών Κωνσταντίνου Κυρανάκη στο Real FM, όπου ανακοίνωσε τη σταδιακή αντικατάσταση των τρόλλεϊ με ηλεκτρικά λεωφορεία.

Σύμφωνα με τον ίδιο, το σχέδιο θα προχωρήσει σε δύο φάσεις: πρώτα θα ξηλωθούν τα καλώδια και οι στύλοι του δικτύου, και έπειτα θα ξεκινήσει η προμήθεια των νέων ηλεκτρικών οχημάτων.

Η επίσημη αιτιολογία είναι το υψηλό λειτουργικό κόστος των τρόλλεϊ – «υπερδιπλάσιο σε σχέση με τα ηλεκτρικά λεωφορεία», όπως υποστήριξε ο υπουργός.

Η είδηση παρουσιάστηκε θετικά από μερίδα του Τύπου, με αναφορές σε «σύγχρονη αναβάθμιση» και «οικολογική μετάβαση».

Ωστόσο, το χρονικό σημείο που έγιναν αυτές οι δηλώσεις, λίγο μετά τις εκλογές στην Ένωση Εργαζομένων ΗΛΠΑΠ, προκαλεί ερωτήματα.

Η σύμπτωση δημιούργησε συζητήσεις για πιθανές συνεννοήσεις και “προεργασίες” ώστε να περάσει ομαλά η αποδοχή της κατάργησης.

Δεν υπάρχει φυσικά αποδεικτικό στοιχείο ή δημόσια τεκμηρίωση για κάτι τέτοιο, αλλά η χρονική αλληλουχία γεννά εύλογες ανησυχίες για το πώς και από ποιους ελήφθησαν οι αποφάσεις.

Προς τους συναδέλφους των τρόλλεϊ

Συνάδελφοι,

Αυτές οι εξελίξεις μας αφορούν άμεσα. Μας λένε ότι «κανείς δεν θα χάσει τη δουλειά του» και πως όλοι θα απορροφηθούμε εντός ΟΣΥ.

Όμως η ουσία δεν είναι μόνο η μετάταξη.

Η ουσία είναι τι χάνεται: το μοναδικό ηλεκτροκίνητο δίκτυο που λειτουργεί στην Αθήνα εδώ και 80 χρόνια. Ένα δίκτυο που εξυπηρετεί καθημερινά χιλιάδες πολίτες, που άντεξε κρίσεις, καύσωνες και πανδημίες.

Και τώρα, χωρίς διάλογο, απειλείται με διάλυση.

Και την ίδια στιγμή, κάποιοι μέσα στα σωματεία — ο πρόεδρος και μερικά παλικάρια του Πειραιά — φαίνεται να παίζουν ένα επικίνδυνο κρυφτό.

Περνούν στους οδηγούς την ιδέα ότι «η κατάργηση είναι δεδομένη» και πως πρέπει απλώς να τη δεχτούμε.

Όμως τίποτα δεν είναι δεδομένο όταν αφορά την ίδια την ταυτότητα της δουλειάς μας.

Τίποτα δεν είναι φυσιολογικό όταν διαλύεται ένα ηλεκτροκίνητο μέσο που σε καμία άλλη πρωτεύουσα του κόσμου δεν έχει καταργηθεί. Στο εξωτερικό το ανανεώνουν – δεν το καταργούν.

Τι μένει να γίνει

Η απορρόφησή μας στην ΟΣΥ μπορεί να φαίνεται σαν “ασφάλεια”, αλλά δεν πρέπει να σημαίνει σιωπή.  Η ιστορία των τρόλλεϊ δεν είναι μόνο μέσα και καλώδια — είναι κομμάτι της εργατικής μας αξιοπρέπειας. Αν σήμερα δεχτούμε αδιαμαρτύρητα την κατάργηση, αύριο τι άλλο θα “αναβαθμιστεί” εις βάρος μας;

Η Αθήνα χρειάζεται σύγχρονες, καθαρές και αξιόπιστες συγκοινωνίες.

Αλλά χρειάζεται επίσης σεβασμό σε όσα χτίστηκαν με ιδρώτα και αγώνα. Τα τρόλλεϊ δεν είναι “παλιά τεχνολογία” — είναι το αυθεντικό παράδειγμα ηλεκτροκίνησης, πολύ πριν τα ηλεκτρικά λεωφορεία γίνουν μόδα.

Συνάδελφοι,

Η Ιστορία των τρόλλεϊ δεν πρέπει να κλείσει έτσι. Δεν αρκεί να πούμε «ευτυχώς που έχουμε δουλειά στην ΟΣΥ».

Πρέπει να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια και το νόημα της δουλειάς μας, το όνομα και την παράδοση του ΗΛΠΑΠ.

Αν δεν το κάνουμε εμείς, κανείς δεν θα το κάνει για εμάς.

Τα τρόλλεϊ της Αθήνας δεν είναι απλώς οχήματα — είναι σύμβολο της εργατικής συνέπειας, της ιστορικής μνήμης και της ηλεκτροκίνησης πριν αυτή γίνει μόδα.

#ΗΛΠΑΠ #ΟΣΥ #ΤρόλεϊΑθήνας #Κυρανάκης #ΗλεκτρικάΛεωφορεία #Εργαζόμενοι #Συγκοινωνίες #ΔΑΚΕ #Αθήνα #ΆρθροΓνώμης

Ο Οδηγός. 

Ακολούθησε το ATHENS  TROLLEYBUS DRIVERS  στο Facebook .